Niedoczynność przysadki

przez | 30 stycznia, 2012

Jest zespołem objawów spowodowanych niedoborem hormonów wytwarzanych przez samą przysadkę oraz przez gruczoły pozostające pod jej kontrolą. Lekarzem, który zajmuje się chorobami przysadki jest endokrynolog

Do najczęstszych przyczyn niedoczynności należą guzy nowotworowe rozwijające się w jej obrębie lub sąsiedztwie, poporodowa martwica przysadki i urazy czaszki. Rzadziej dochodzi do upośledzenia jej funkcji w przebiegu miejscowych zmian zapalnych, gruźliczych i zaburzeń naczyniowych (udar przysadki). Niedoczynność mogą także wywołać zabiegi neurochirurgiczne na tym gruczole i jego napromieniowanie. Czynność przysadki mogą także pogarszać choroby podwzgórza z niedoborem neurohormonów pobudzających wydzielanie jej tropin.

Objawami typowymi niedoczynności przysadki są: osłabienie, zmniejszenie sprawności fizycznej, spowolnienie, senność, brak miesiączki, osłabienie popędu płciowego, impotencja, upośledzenie pamięci. Skóra staje się sucha blada o żółtawym odcieniu. Na łokciach widoczne jest łuszczenie. Brodawki sutkowe i ich otoczki ulegają odbarwieniu. Brak jest owłosienia łonowego i pachowego, brwi ulegają przerzedzeniu. Ciśnienie krwi jest niskie, zwłaszcza w pozycji stojącej. W narządzie rodnym pojawiają się zmiany zanikowe. Typowa jest niepłodność. Może wystąpić skłonność do niedocukrzenia krwi, szczególnie na czczo i po wysiłku fizycznym. Wszystkie te objawy narastają stopniowo, powoli. Niekiedy zdarzają się krótkotrwałe zasłabnięcia mające związek z niedocukrzeniem i spadkiem ciśnienia. W poporodowej martwicy charakterystyczny jest brak pokarmu w piersiach, a także brak miesiączki.